Kanker

K

Afdeling Radiologie is op de tweede verdieping van het plaatselijke ziekenhuis. We werden verwacht en mochten meteen doorlopen naar de wachtruimte rechts. Een lange gang, met stoelen aan de rechterkant en heel veel deuren aan de linkerkant.


“Wat zit er achter deur nummer dertien?”

Vrij snel ging er één van de deuren open en werden we naar binnen geroepen. Ik mocht plaats nemen op een onderzoekbed. Uiteraard met de billen bloot…
Er werd flink met gel gespoten en er werd links en rechts een echo gemaakt. Vergelijkingsmateriaal. Er werd een collega radioloog bijgeroepen, er werd bedenkelijk gekeken. Er werd met medische termen gegooid, er werd gewezen naar sommige dingen op het beeldscherm, ik denk dat er overlegd gepleegd werd. Ik kon meekijken, maar ik had werkelijk geen idee wat ik zag.
Daarna werd er de uitslag in de computer gezet, werd de resterende gel keurig verwijderd en mocht ik me weer aankleden. Terug naar de Begane Grond. Poli Urologie. Daar gemeld aan de balie en plaatsgenomen in de wachtkamer.

Binnen korte tijd riep de uroloog ons binnen en zei in een adem en zonder met zijn ogen te knipperen “U heeft kanker en u wordt morgen geopereerd. Houd rekening met een beetje bestraling, want waarschijnlijk kan ik niet alle slechte celletjes wegsnijden. Maar daarom maken we komende week een CT-scan.”
Ik reageerde heel nuchter: “Kan ik daarna ook zeven keer de Tour de France winnen?” Let op, het is 2008. En we geloven nog in Lance Armstrong.
Daar had de uroloog niet op terug en stelde voor om voor één etappe te gaan. In 2013. Want dan bent u officieel genezen.
“Ik ga heel even wat formulieren halen voor u en ik ben zo terug,” zei de uroloog. Mijn vrouw keek me aan en haar mond maakte het woord “kanker” en ze keek me bang en vragend aan. Ik snapte het ook niet. Dat er iets mis was met mijn rechter zaadbal dat zag ik zelf ook. Maar kanker?

By Ton Jacobs