Op 8 juli was ik klaar met de chemo en mocht ik naar huis. Op 1 mei, toen ik met de chemo begon was ik jong snel en wild. Twee maanden later was het meer oud, traag en stram.
Ik had drie afspraken in het vooruitzicht. Na twee weken een controle-afspraak op de polikliniek voor wat lichamelijk onderzoek en een buisje of wat bloed. Een afspraak voor een abdomen/thorax CT-scan met contrastvloeistof en een afspraak om de uitslag van die CT-scan te bespreken. Die laatste afspraak zou op 8 augustus plaats vinden…
08-08-08 is een hele mooie datum, voor een (misschien) nog mooiere uitslag.
In de tussentijd ging het niet echt goed met me. Ik was letterlijk helemaal opgebrand, ontzettend moe, en dat is een understatement. Even naar het winkelcentrum, dat is hier ongeveer 400 meter vandaan, een ramp. Omdat het midden juli was verkocht Blokker tuinstellen. Die dingen stonden buiten het winkelpand en daar was ik heel blij mee. Kon ik even uitrusten als ik in het winkelcentrum gearriveerd was. Normaal liep ik daar binnen 5 minuten naar toe, nu 15 minuten en dan kon ik bij elkaar geveegd worden…
Ik had de opdracht meegekregen om te blijven bewegen en iedere dag mijn grens op te zoeken. Stil blijven zitten was geen optie. Dat is niet goed voor je, Ton, werd er nadrukkelijk tegen me gezegd. Diverse artsen mocht ik (en andere patiënten ook) bij de voornaam noemen, dus mochten zij dat bij mij ook.
Iedere dag liep ik “even” naar de supermarkt, of bijvoorbeeld naar de Kruidvat (het Kruidvat). ’s Middags moest ik echt een uurtje plat, want anders haalde ik 8 uur ’s avonds niet. Ongelofelijk wat chemo-therapie met je “gezonde” cellen doet.
Na twee weken werd ik op de polikliniek verwacht voor wat lichamelijk onderzoek en een buisje of 10, 11 bloed. Ook was mijn gewicht belangrijk, de bedoeling was dat een en ander redelijk constant bleef. Volgende afspraak, 31 juli een CT scan.
Ondertussen nam op Hyves het clubje vrienden/vriendinnen toe. En er waren Hyvers die de strijd moesten opgeven.
De eerste die overleed aan de gevolgen van kanker was Simone. En er zouden er nog veel, heel veel volgen.
Voor Simone
